มิตตามิตตคาถา

(หันทะ มะยัง มิตตามิตตะ คาถาโย ภะณามะ เส)

อัญญะทัตถุหะโร มิตโต

มิตรปอกลอกนำไปทางเสื่อมอย่างเดียว

โย จะ มิตโต วะจีปะระโม

มิตรใดมีวาจาดีแต่ปราศรัยเป็นอย่างยิ่ง

อะนุปปิยัญจะ โย อาหุ

มิตรใดกล่าวคำประจบ

อะปาเยสุ จะ โย สะขา

มิตรใดเป็นเพื่อนในความฉิบหาย

เอเต อะมิตเต จัตตาโร อิติ วิญญายะ ปัณฑิโต

บัณฑิตพิจารณาเห็นว่า คนทั้งสี่จำพวกนี้ มิใช่มิตรแล้ว

อาระกา ปะริวัชเชยยะ

พึงหลีกเลี่ยงเสียให้ห่างไกล

มัคคัง ปะฏิภะยัง ยะถา

เหมือนคนเดินทาง เว้นทางอันมีภัยเสียฉะนั้น

อุปะกาโร จะ โย มิตโต

ส่วนมิตรใดมีอุปการะ

สุขะทุกโข จะ โย สะขา

เพื่อนใดร่วมทุกข์ร่วมสุขกันได้

อัตถักขายี จะ โย มิตโต

มิตรใดมีปกติบอกประโยชน์ให้

โย จะ มิตตานุกัมปะโก

และมิตรใดเป็นผู้อนุเคราะห์เอ็นดูซึ่งมิตร

เอเตปิ มิตเต จัตตาโร อิติ วิญญายะ ปัณฑิโต

บัณฑิตพิจารณาเห็นว่า คนทั้งสี่จำพวกนี้ เป็นมิตรแท้จริงแล้ว

สักกัจจัง ปะยิรุปาเสยยะ

พึงเข้าไปคบหาโดยเคารพ

มาตา ปุตตังวะ โอระสัง

ให้เหมือนมารดากับบุตรอันเป็นโอรสฉะนั้น ฯ