เอวัง ปัสสัง ภิกขะเว สุตตะวา อะริยะสาวะโก
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย, อริยสาวกผู้ได้สดับมาแล้ว เห็นอยู่อย่างนี้
จักขุสสะมิงปิ นิพพินทะติ
ย่อมเบื่อหน่าย แม้ในจักษุคือตา
รูเปสุปิ นิพพินทะติ
ย่อมเบื่อหน่าย แม้ในรูปทั้งหลาย
จักขุวิญญาเณปิ นิพพินทะติ
ย่อมเบื่อหน่าย แม้ในจักขุวิญญาณ คือความรู้อารมณ์ทางตา
จักขุสัมผัสเสปิ นิพพินทะติ
ย่อมเบื่อหน่าย แม้ในจักขุสัมผัส, คือสัมผัสทางตา
ยัมปิทัง จักขุสัมผัสสะปัจจะยา อุปปัชชะติ เวทะยิตัง
เวทนาคือ ความรู้สึกเสวยอารมณ์นี้, เกิดขึ้นเพราะอาศัยจักขุสัมผัส, คือสัมผัสทางตาเป็นปัจจัย แม้อันใด
สุขัง วา ทุกขัง วา
เป็นสุขก็ดี เป็นทุกข์ก็ดี
อะทุกขะมะสุขังวา
หรือไม่ใช่ทุกข์ ไม่ใช่สุขก็ดี
ตัสสะมิงปิ นิพพินทะติ
ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในเวทนา, คือความรู้สึกเสวยอารมณ์นั้น