โสตัสสะมิงปิ นิพพินทะติ
ย่อมเบื่อหน่าย แม้ในโสตะ (คือหู)
สัทเทสุปิ นิพพินทะติ
ย่อมเบื่อหน่าย แม้ในเสียงทั้งหลาย
โสตะวิญญาเณปิ นิพพินทะติ
ย่อมเบื่อหน่าย แม้ในโสตวิญญาณ, คือความรู้อารมณ์ทางหู
โสตะสัมผัสเสปิ นิพพินทะติ
ย่อมเบื่อหน่าย แม้ในโสตสัมผัส, คือสัมผัสทางหู
ยัมปิทัง โสตะสัมผัสสะปัจจะยา อุปปัชชะติ เวทะยิตัง
เวทนาคือ ความรู้สึกเสวยอารมณ์นี้, เกิดขึ้นเพราะอาศัยโสตสัมผัส, คือสัมผัสทางหูเป็นปัจจัย แม้อันใด
สุขัง วา ทุกขัง วา
เป็นสุขก็ดี เป็นทุกข์ก็ดี
อะทุกขะมะสุขังวา
หรือไม่ใช่ทุกข์ ไม่ใช่สุขก็ดี
ตัสสะมิงปิ นิพพินทะติ
ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในเวทนา, คือความรู้สึกเสวยอารมณ์นั้น