เอวัง ปัสสัง ภิกขะเว สุตะวา อะริยะสาวะโก
ภิกษุทั้งหลาย อริยสาวก ผู้ได้สดับแล้ว เห็นอย่างนี้
รูปัสะมิงปิ นิพพินทะติ
ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในรูป
เวทะนายะปิ นิพพินทะติ
ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในเวทนา
สัญญายะปิ นิพพินทะติ
ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในสัญญา
สังขาเรสุปิ นิพพินทะติ
ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในสังขาร
วิญญาณัสะมิงปิ นิพพินทะติ
ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในวิญญาณ
นิพพินทัง วิรัชชะติ
เมื่อเบื่อหน่าย ย่อมคลายกำหนัด
วิราคา วิมุจจะติ
เพราะคลายกำหนัด จึงหลุดพ้น
วิมุตตัสะมิง วิมุตตะมิติ ญาณัง โหติ
เมื่อหลุดพ้นแล้ว ย่อมมีญาณหยั่งรู้ว่า หลุดพ้นแล้ว
ขีณา ชาติ, วุสิตัง พรัหมะจะริยัง
รู้ชัดว่า ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว
กะตัง กะระณียัง, นาปะรัง อิตถัตตายาติ ปะชานาตีติ
กิจที่ควรทำได้ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี