(หันทะ มะยัง พุทธะอุทานะคาถาโย ภะณามะ เส)
ยะทา หะเว ปาตุภะวันติ ธัมมา, อาตาปิโน ฌายะโต พราหมะณัสสะ
เมื่อใดแล ธรรมทั้งหลาย ปรากฏแก่พราหมณ์ผู้มีความเพียรเพ่งอยู่
อะถัสสะ กังขา วะปะยันติ สัพพา
เมื่อนั้น ความสงสัยทั้งปวงของพราหมณ์นั้นย่อมสิ้นไป
ยะโต ปะชานาติ สะเหตุธัมมัง
เพราะมารู้แจ้งธรรมพร้อมทั้งเหตุ
ยะทา หะเว ปาตุภะวันติ ธัมมา, อาตาปิโน ฌายะโต พราหมะณัสสะ
เมื่อใดแล ธรรมทั้งหลาย ปรากฏแก่พราหมณ์ผู้มีความเพียรเพ่งอยู่
อะถัสสะ กังขา วะปะยันติ สัพพา
เมื่อนั้น ความสงสัยทั้งปวงของพราหมณ์นั้นย่อมสิ้นไป
ยะโต ขะยัง ปัจจะยานัง อเวทิ
เพราะได้รู้ความสิ้นแห่งปัจจัยทั้งหลาย
ยะทา หะเว ปาตุภะวันติ ธัมมา, อาตาปิโน ฌายะโต พราหมะณัสสะ
เมื่อใดแล ธรรมทั้งหลาย ปรากฏแก่พราหมณ์ผู้มีความเพียรเพ่งอยู่
วิธูปะยัง ติฏฐะติ มาระเสนัง
เมื่อนั้น พราหมณ์นั้น ย่อมกำจัดมารและเสนาเสียได้
สูโรวะ โอภาสะยะมันตะลิกขันติ ฯ
ดุจพระอาทิตย์อุทัยกำจัดความมืดและส่องแสงสว่างอยู่ในอากาศ ฉะนั้น